Pogoda już stricte zimowa nie przeszkodziła nam jednak w docieraniu do sumień ludzkich. Pikieta, tym razem wyjątkowo spokojna, nie mogła oczywiście obyć się bez jakichkolwiek dyskusji. Podeszła do nas młoda kobieta, niemająca jednak intencji otwartej, spokojnej rozmowy. Zarzuciła nam na wstępie nierzetelność zdjęć na banerze, uparcie twierdząc, że rodzice ukazanych dzieci nie wyrazili zgody na upowszechnianie zdjęć z dokonanej aborcji. Twierdziła, że powołujemy się na niestworzone historie, wmawiając jednocześnie, że nie mieliśmy nigdy do czynienia z kobietami w ciąży w trudnej sytuacji. Zignorowała fakt, że oprócz organizacji pikiet antyaborcyjnych zajmujemy się również kampanią pomocową.
Kiedy zapytałam ją, co oznacza słowo „płód”, opowiedziała o całym procesie rozwoju człowieka. Mając pełną wiedzę w tym zakresie ostatecznie sama stwierdziła, że jest to człowiek. Aczkolwiek nie przeszkodziło jej to w wyrażeniu poglądu, że można dziecko zabić, a nawet powinno się to zrobić w przypadku depresji bądź jej zagrożenia.
Młoda kobieta wydawała się nie słyszeć naszych wypowiedzi, brnąc cały czas w temat przesłanek o zdrowiu psychicznym kobiet w ciąży. Na zdanie, że priorytetem jest otoczyć kobietę opieką zarówno materialną, jak i psychologiczną oponentka stwierdziła, że najlepszym rozwiązaniem jest „terminacja ciąży”. Nie wierzyła, że można pomóc w inny sposób.
Pikiety mają za zadanie uświadamiać społeczeństwo o tym, jak wygląda aborcja i z jakimi skutkami się ona wiąże. Nic nie daje nam prawa do zabicia człowieka, tym bardziej niewinnego, dlatego też warto wychodzić na ulicę, aby działać w obronie życia ludzkiego.
