„Nie jestem bezwartościowa, jestem bezcenna” – mówi Rebecca Kiessling, kobieta, która została poczęta w wyniku gwałtu. Dojście do takiego przekonania zajęło jej lata, podczas których czuła się gorsza, odrzucona, nic nie warta. Dziś walczy o prawo do życia innych osób, które tak jak ona zostały poczęte w wyniku gwałtu.
Co czuje Rebecca, gdy słyszy polityków, którzy z niejaką dumą stwierdzają że są za życiem poza przypadkiem gwałtu? Czy ciągle zadaje sobie pytanie o to, dlaczego okoliczności jej poczęcia determinują jej prawo do życia? Przecież nikt z nas nie ma wpływu na to, jak został poczęty. Dlaczego więc niewinnemu i nieświadomemu niczego dziecku ma być wymierzana kara śmierci, podczas gdy gwałciciel-przestępca jest chroniony prawem, które zabrania wymierzenia mu tak drastycznej kary?
Irene van der Wende, która dokonała aborcji na swoim dziecku poczętym w wyniku gwałtu, a która sama została poczęta w wyniku przemocy mówi często, że do traumy gwałtu dodała jeszcze większą traumę zabicia swojego dziecka. Co ciekawe, nigdy nie mówi o utraconym maleństwie „dziecko gwałciciela”, zawsze mówi: „moje dziecko”. Dokonała aborcji dlatego, że wszyscy mówili jej że to najlepsze rozwiązanie. Ponadto wydawało się jej, że jeśli coś jest legalne, to jest też dobre. Prawo do zabicia dziecka i ludzie, którzy cenili święty spokój bardziej niż życie niewinnego dziecka, zniszczyli również życie Irene, która do dziś nie może pogodzić się z jego zabiciem.
Jeśli politycy będą pamiętać, że prawo do życia należy się wszystkim, unikną stygmatyzowania dzieci ze względu na okoliczności ich poczęcia, oszczędzą zgwałconym kobietom dodatkowej traumy, wreszcie – nie będą faworyzować przestępców-gwałcicieli poprzez wymierzanie im mniejszej kary za zbrodnie niż dzieciom – za niewinność.
[author] [author_image timthumb=’on’]https://proprawodozycia.pl/wp-content/uploads/2016/10/ola-musiał.jpg[/author_image] [author_info]Aleksandra Musiał – Fundacja Pro-Prawo do Życia[/author_info] [/author]
