Mimo nagonki medialnej i zmuszenia w dzień przed wykładem organizatorów do zmiany miejsca, wykład Irene van der Wende odniósł sukces.Około setki młodych ludzi, głównie z kierunków medycznych, w przejmującej ciszy wysłuchało całej pełni zła o aborcji.
Tragiczne doświadczenia Irene dotyczyły konsekwencji aborcji, nie tylko fizycznych jak samoistne obumarcie kolejnego dziecka, ale i psychicznych. I to właśnie te konsekwencje psychiczne stały się atakiem dla mediów typu Gazeta Wrocławska czy Gazeta Wyborcza. Terapia lecząca traumy po stratach prokreacyjnych została nazwana „pseudonauką”.
„Nie można zabić drugiej osoby, nie zabijając cząstki siebie” – tłumaczyli prelegenci. Po dokonaniu aborcji Irene chodziła po pomoc do różnych specjalistów. Każdy z nich jej problemy psychiczne próbował łączyć z relacją z ojcem lub z matką. Dopiero sama odkryła, że jest to związane z zabójstwem nienarodzonego dziecka. Wyleczenie następuje kolejno po: stanięciu w prawdzie, nazwaniu rzeczy takimi jakimi są – aborcji zabójstwem, nadania abortowanemu dziecku imienia, uznania siebie jako matki, przyjęciu dziecka jako kolejnego członka rodziny, przeżyciu żałoby po jego stracie. Jednak po roku 1994 na liście czynników prowadzących do stresu pourazowego aborcja została nagle usunięta. Nie podano przy tym żadnych merytorycznych argumentów. Dr Stefan stanowczo powtarzała: „Pora by to zmienić!”
Czy przypadkiem nie jest tak, iż usunięcie syndromu poaborcyjnego jest związane z zanegowaniem aborcji jako zła? A lobby aborcyjne usiłuje zamknąć wszystkie drogi, które mogą doprowadzić do tego stwierdzenia?
[author] [author_image timthumb=’on’]https://proprawodozycia.pl/wp-content/uploads/2015/08/Adam-Brawata.jpg[/author_image] [author_info]Adam Brawata – koordynator regionalny w Fundacji Pro – Prawo do Życia[/author_info] [/author]
