O aborcjach selektywnych mówimy, gdy mając do czynienia z ciążą mnogą zabija się niektóre dzieci (np. jednego z bliźniąt). Obecnie obserwuje się większą ilością ciąż mnogich ze względu na procedurę in vitro, podczas której „produkuje się” większą ilość dzieci i wszczepia do macicy z nadzieją, że choć jedno się zagnieździ. Oczywiście szansę dostają tylko wybrane przez „producenta” dzieci. Reszta zostaje zamrożona bądź wylana do ścieków. Nic więc dziwnego, że przy takim braku szacunku dla życia dziecka również o aborcjach selektywnych mówi się głównie w kontekście in vitro. Jeśli bowiem „produktem” miało być jedno dziecko, w trakcie ciąży pozbywa się również kolejnych „nadliczbowych”.
Brytyjskie rządowe statystyki aborcyjne ujawniają, że w zeszłym roku dokonano 108 aborcji selektywnych, przy czym w trakcie jednej aborcji życie mogło stracić więcej niż jedno dziecko. Raport twierdzi, że aborcje te są spowodowane tym, że łatwiej jest donosić ciążę pojedynczą, niemniej jednak przeczy sam sobie gdy podaje, że 83% z tych aborcji dokonanych jest z powodu podejrzenia choroby. Diagnozy muszą być jednak mało wiarygodne, ponieważ stawiane są głównie na wczesnym etapie ciąży, gdyż większość aborcji ma miejsce już w 12 tygodniu ciąży.
Dzieci tracą więc życie, bo personelowi medycznemu tak jest wygodniej. Łatwiej prowadzi się pojedynczą ciążę czy ciążę ze zdrowym dzieckiem. Te „nadliczbowe” usuwane są jak śmieci. To które zostanie traktowane jest natomiast jak produkt, który ma być dostarczony rodzicom jeśli spełnia określone warunki. Jego rodzeństwo ma być wymordowane, a ono samo zdrowe.
Jakie jednak czeka je życie, gdy kiedyś dowie się, że przypadkiem przetrwało rzeź, którą jego właśni rodzice zgotowali jego rodzeństwu?
