Badania potwierdzały fakt, iż kobiety chcące zabić swoje dziecko mają najczęściej ogromne problemy psychiczne, prowadzące nierzadko do samobójstwa. Jeśli więc kobieta chce aborcji, jest to przesłanka, by konkretnie zająć się jej zdrowiem psychicznym. Co jednak ważne, jeśli kobieta dokona aborcji, ryzyko samobójstwa nie zmniejsza się.
Pokazano także statystyki samobójstw w Polsce od 1999 roku. Aborcjoniści chętnie opowiadają o tym, jak wiele kobiet popełnia samobójstwo z powodu niechcianej ciąży. Jak się jednak okazuje, ten problem praktycznie nie istnieje. W Polsce przez 25 lat co roku życie odbierało sobie od 4384 do 6155 osób. W tym z powodu choćby zawodu miłosnego zabijały się rocznie 144-272 osoby. A z powodu niechcianej ciąży? Najczęściej 0 osób. Najwięcej w 2009 roku, bo 5 osób. Oczywiście każda śmierć jest tragedią, można jednak wysnuć wniosek, że nie jest to epidemia, z którą sobie nie radzimy.
Dr Paweł Mierzejewski zwrócił także uwagę na śmiertelność okołoporodową kobiet w ciąży. Okazuje się, że mamy w Polsce – w kraju, w którym wciąż jeszcze aborcja jest przynajmniej ograniczana – najniższy na świecie wskaźnik umieralności kobiet w okresie ciąży i okołoporodowym! Rocznie na 100 tys. kobiet umierają średnio 2 kobiety. Dla porównania, w Szwecji jest to 5 kobiet, w Niemczech i Wielkiej Brytanii, gdzie dzieci nienarodzone morduje się legalnie tysiącami, 7 kobiet, a w Kanadzie aż 10. Aborcja nie zwiększa więc bezpieczeństwa kobiet, a wręcz przeciwnie – im bardziej proaborcyjne państwo, tym mniej dba o kobietę w ciąży. Zdaniem aborcjonistów aborcja jest dobra na wszystko.
Przesłanka psychiatryczna, a wzrost samobójstw po aborcji
Kolejne badanie, przeprowadzone na kobietach w Finlandii udowodniło, że kobiety, które dokonały aborcji, dużo częściej popełniały samobójstwa, niż kobiety po poronieniach. Po urodzeniu dziecka natomiast wskaźnik samobójstw wyraźnie się zmniejsza. Wniosek jest prosty: aborcja jest czynnikiem ryzyka popełnienia samobójstwa, podczas gdy urodzenie dziecka częściej przed samobójstwem wręcz chroni. Są to zresztą logiczne wnioski.
Podczas wykładu powołano się także na 30-letnie badanie Davida M. Fergussona, zwolennika aborcji, które wyraźnie wykazało, że kobiety po aborcji mają o 30% większe ryzyko zaburzeń psychicznych. Również ryzyko zażywania substancji psychoaktywnych wzrosło aż 6-krotnie w porównaniu do kobiet, które urodziły zdrowe dziecko i prawie pięciokrotnie w porównaniu z kobietami z ciążą „problematyczną”, czyli także z dziećmi z wadami rozwoju. Znacznie wzrosło również ryzyko depresji, zaburzeń lękowych i myśli samobójczych, choć tu wskaźniki były porównywalne z sytuacją po poronieniu. Przy ciążach problematycznych wskaźniki obniżały się, choć wciąż były wyższe, niż przy ciąży zdrowej – z czego płynie konkretny wniosek objęcia opieką terapeutyczną mam z ciążami problemowymi i po poronieniach.
Fergusson swoją pracę podsumował stwierdzeniem, że w Nowej Zelandii i UK 90% aborcji było dokonywanych oficjalnie z powodu zagrożenia zdrowia lub życia kobiet i przyznał, że nie ma żadnych badań i danych, które sugerowałyby, że aborcja w jakimkolwiek przypadku (także przy ciążach z wadami rozwoju) zmniejszałaby ryzyko zaburzeń psychicznych.
Co ważne: wiele badań koncentruje się na krótkim odcinku czasowym (poza badaniem Fergussona). Tymczasem dane pokazują, że 70% kobiet szukających po aborcji wsparcia terapeutycznego, bezpośrednio po nie odczuwało żadnych negatywnych konsekwencji podjętej decyzji, a pogorszenie stanu zdrowia psychicznego nastąpiło z opóźnieniem (Dykes K, Slade P and Haywood A. Long term follow-up of emotional experiences after termination of pregnancy: women’s views at menopause. J Reprod Infant Psychol 2011; 29(1): 93-112.).
Wykładowca przypomniał również, że 64% kobiet po aborcji przyznało, iż czuło się do niej zmuszonych przez „okoliczności zewnętrzne”, a aż 83% wskazało, że nie usunęłoby ciąży, gdyby do donoszenia zachęcili ją najbliżsi (Reardon DC. Aborted women, silent no more. Chicago IL: Loyola University Press, 1987, 373 pp.).
Wnioski z wykładu są oczywiste:
- Kobiety dokonujące aborcji częściej cierpią z powodu zaburzeń psychicznych oraz popełniają samobójstwa.
- Sama aborcja nie zmniejsza ryzyka popełnienia samobójstwa – nawet w przypadku problemowej ciąży.
- Dr Paweł Mierzejewski przypomniał, że depresję w ciąży można leczyć, najczęściej bez szkody dla dziecka – a nawet trzeba!
- Badania pokazują, że dokonanie aborcji w żaden sposób nie wpływa pozytywnie na zdrowie psychiczne, a wręcz przeciwnie: wykazano związek między zabiciem nienarodzonego dziecka, a zwiększoną częstością występowania: lęku, depresji, stosowania substancji psychoaktywnych, objawów traumy i zaburzeń snu.
Mimo że dane nie pozostawiają złudzeń, a inne wnioski są wręcz nielogiczne, minister Leszczyna i Ministerstwo Zdrowia wręcz zmusza szpitale do zabijania dzieci przed narodzeniem, nakładając olbrzymie kary finansowe, co jeszcze bardziej pogrąża niewydolne szpitale. A więc szkodzi nie tylko dzieciom, nie tylko kobietom w ciąży, ale i wszystkim Polakom, którzy mogą przecież trafić do szpitala, gdzie środki przeznaczono na karę finansową – bo wykonanie aborcji było niewskazane.
Statystyczny Kowalski z problemem zdrowotnym umrze więc na SOR-ze, bo zabraknie środków finansowych na ratowanie go. Ale za to uśmiechnięta Polska pochwali się wzrostem liczby pomordowanych w szpitalach dzieci. Na co pójdą te środki zabrane bezprawnie szpitalom? Możemy się tylko domyślać.
Screeny: wykład dra hab. n. med. Pawła Mierzejewskiego, wygłoszony w Sejmie podczas posiedzenia Zespołu ds. Opieki Okołoporodowej: https://www.facebook.com/watch/?v=1866105787217439
Statystyki:
https://statystyka.policja.pl/st/wybrane-statystyki/zamachy-samobojcze
https://www.indexmundi.com/
Gissler M., Hemminki E., Lonnqvist J. Suicides after pregrancy in Finland, 1987-94; register linkage study.
Fergusson D.M., Horwood J., Boden J.M. Abortion and mental health disorders evidence from a 30-year longitudinal study: The British Journal of Psychiatry (2008) 193, 444-451.
