Spotkałem się z panią poseł Małgorzatą Niemczyk. Umówić się nie było trudno. Na zaproponowany przez sympatyczną asystentkę pani poseł termin musiałem czekać kilka dni.
Pani poseł nie znała obywatelskiego projektu nowelizacji ustawy antyaborcyjnej. Jednak na wstępie zaznaczyła, że jest zwolenniczką obowiązującego „kompromisu”, a ewentualne zmiany powinny iść w kierunku zwiększenia prawnych możliwości zabijania. Mimo różnicy zdań chętnie słuchała argumentów za zmianą prawa na lepsze.
Zwróciłem pani poseł uwagę na niesprawiedliwość wynikającą z ustawy, która pozwala na zabijanie dziecka bez określenia cezury, jeśli pojawia się podejrzenie nieuleczalnej choroby, jeśli trafi na nieodpowiedniego lekarza, jeśli trafi na … nieodpowiednich rodziców. Dlaczego zdrowe dzieci mają prawo żyć, a chore niekoniecznie? Dlaczego życie dzieci chorych zależy od nieszczęścia trafienia na nieodpowiednich ludzi?
Pani poseł broniła konsumpcyjnego stylu życia. Dzisiaj opiekun dziecka niepełnosprawnego dostaje rentę do 500zł. Należy stopniowo podwyższać stawkę do minimalnej pensji. Chodzi o to by rodzic mógł zrezygnować z pracy dla dziecka. Są rodziny, które się rozpadają, bo ojciec porzuca chore dziecko z matką – nie chce mieć problemu. Przypadki nierzadkie, dlatego, jak mówi pani poseł: „Zostawmy decyzję rodzicom”. Przypomniałem, że prawo wychowuje, a prawo aborcyjne prowokuje takie myśli u mężczyzn.
Pani poseł była skłonna zaostrzyć procedurę podejmowania decyzji: specjalni lekarze, okres buforowy od zgłoszenia chęci, do podjęcia ostatecznej decyzji przez matkę.
Posłanka zainteresowała się problemem skuteczności rokowań lekarskich. Zobowiązała się zdobyć odpowiednie materiały i mi je przekazać. Dodatkowo zgodziła się sprawdzić jaki udział w wynikach badań prenatalnych ma zespół Downa.
{flike}
