Irlandia jest krajem, którego konstytucja (art. 40.3.3.) nadaje nienarodzonym i narodzonym równe prawa, a za dokonanie aborcji lekarz zostaje pozbawiony prawa do wykonywania zawodu. Co więcej, aborcja w Irlandii nigdy nie była legalna, co znacząco wpłynęło na kształtowanie opinii publicznej oraz wrażliwości poszczególnych ludzi na drugiego, szczególnie cierpiącego człowieka.
Charakterystycznym tego wyrazem jest duża ilość prężnie działających organizacji charytatywnych, przede wszystkim w zakresie działań pomocowych. Dla wielu Irlandczyków bycie wolontariuszem jest w zasadzie normą, a sklepy zwane w Polsce „lumpeksami”, w Irlandii nazywają się „charity shop”, gdyż zyski przekazywane są na cele charytatywne.
Ta kompatybilność na linii prawo – prawda – aktywność ma swoje odzwierciedlenie również w statystykach. W zeszłym miesiącu Irish Times, powołując się na aktualne badania podał, iż 90% irlandzkich rodziców, których nienarodzone dzieci zdiagnozowano jako nieuleczalnie chore nie abortuje swoich dzieci w wyniku tej diagnozy. Dla porównania, w Wielkiej Brytanii, gdzie aborcja na życzenie jest legalna od 1967 roku 91-93% dzieci, u których stwierdzono zespół Downa zostaje zabitych przed narodzeniem.
Jak podaje Sprawozdanie Rady Ministrów w Polsce w 2010 roku w wyniku badań prenatalnych stwierdzono 1645 „patologii” u dzieci poczętych, a zabito 614 spośród nich. Dla każdego tego dziecka jego życie to było całe 100%.
Razem możemy działać na rzecz prawa tych dzieci do życia. Jeśli nie Ty i ja wstawimy się za nimi, to kto?
{flike}
